Zobacz projekty
Fundacji Moniki Pyrek
Fundacji Moniki Pyrek
Zapraszamy do wspólnego treningu kolejnego już na naszej platformie elementu lekkoatletycznego, czyli startu niskiego do biegu sprinterskiego.
W poprzednich materiałach prezentowaliśmy już odcinki dotyczące samego sprintu, techniki biegu sprinterskiego oraz metodykę jego doskonalenia. Ponadto wspólnie z Markiem Plawgo zaprezentowaliśmy dla Was "elementarz lekkoatletyczny". Teraz czas na kolejny element samego sprintu, którym jest START NISKI.
W drugim odcinku tej serii kontynuujemy ćwiczenia przygotowujące nas do wykonania prawidłowego startu niskiego. Zapraszamy!
Start niski
Uczestnicy już podczas starożytnych igrzysk olimpijskich używali prymitywnych podpórek do lepszego odepchnięcia się. Były one wykonane za pomocą kamiennej belki umieszczonej poprzecznie do toru. Był to co prawda start wysoki ale już wówczas uważano, że daje to przewagę. Pozycja niska znana w dzisiejszych czasach została zapoczątkowana w 1888. Na przełomie XIX i XX w zawodnicy wykopywali dołki startowe i trwało to do 1937 roku kiedy usankcjonowano stosowanie bloków startowych. Decyzja była poprzedzona długą dyskusją ponieważ nie istniały jednogłośne przesłanki na temat skuteczności tego rozwiązania gdyż obawiano się mniejszej skuteczności rozpędzania się. Z powodu wybuchu II Wojny Światowej na Igrzyskach Olimpijskich po raz pierwszy zastosowano start niski dopiero w Londynie 1948 roku. Zgodnie z obecnymi przepisami World Athletics start z bloków startowych jest obecnie obowiązkowy na wszystkich dystansach sprinterskich tj: 100, 200, 400, 100pł/110pł, 400pl, 4x100 i 4x400. Od początku lat 80 XX wieku dodatkowo stosuję się elektroniczny system detekcji falsestart, który informuje startera o każdym przypadku wystartowania poniżej granicznej ustalonej przepisami wartości mniejszej nie 100/1000 s.
Komendy do startu: Na miejsca (On your marks); Gotów (Set); Strzał (Gun).